Kur’an; arş-ı âzamdan, ism-i âzamdan, her ismin mertebe-i âzamından geldiği için –On İkinci Sözde beyan ve ispat edildiği gibi– Kur’an; bütün âlemlerin Rabbi itibariyle Allah’ın kelâmıdır, hem bütün mevcudatın İlahı ünvanıyla Allah’ın fermanıdır, hem bütün semavat ve arzın Hâlikı namına bir hitaptır, hem rububiyet-i mutlaka cihetinde bir mükâlemedir, hem saltanat-ı amme-i sübhaniye hesabına bir hutbe-i ezeliyedir, hem rahmet-i vasia-i muhita nokta-i nazarında bir defter-i iltifatat-ı rahmaniyedir, hem uluhiyetin azamet-i haşmeti haysiyetiyle başlarında bazen şifre bulunan bir muhabere mecmuasıdır, hem ism-i âzamın muhitinden nüzul ile arş-ı âzamın bütün muhatına bakan ve teftiş eden hikmetfeşan bir kitab-ı mukaddestir. Ve şu sırdandır ki, “Kelâmullah” ünvanı, kemal-i liyakatle Kur’an’a verilmiş ve daima da veriliyor.

   Kur’an’dan sonra, sair enbiyanın kütüb ve suhufları derecesi gelir. Sair nihayetsiz kelimat-ı ilâhiyenin bir kısmı dahi, has bir itibarla, cüz’î bir ünvan ile, hususî bir tecelli ile, cüz’î bir isim ile ve has bir rububiyet ile ve mahsus bir saltanat ile ve hususî bir rahmet ile zâhir olan ilhamat suretinde bir mükâlemedir. Melek ve beşer ve hayvanatın ilhamları, külliyet ve hususiyet itibariyle çok muhteliftir.

   Kur’an, asırları muhtelif bütün enbiyanın kitablarını ve meşrepleri muhtelif bütün evliyanın risalelerini ve meslekleri muhtelif bütün asfiyanın eserlerini icmalen tazammun eden; ve cihat-ı sittesi parlak ve evham ve şübehatın zulümatından musaffa; ve nokta-i istinadı bilyakîn vahy-i semavî ve kelâm-ı ezelî; ve hedefi ve gayesi, bilmüşahede saadet-i ebediye; içi bilbedahe halis hidayet; üstü bizzarure envar-ı iman; altı biilmelyakîn delil ve bürhan; sağı bittecrübe teslim-i kalb ve vicdan; solu biaynelyakîn teshir-i akıl ve iz’an; meyvesi bihakkalyakîn rahmet-i Rahman ve dâr-ı Cinan; makamı ve revacı bilhadsi’s-sadık makbul-ü melek ve ins ü can bir kitab-ı semavidir.

   Kur’an’ın tarifine dair sıfatların her biri başka yerlerde kat’î isbat edilmiş veya isbat edilecektir. Dava mücerred değil. Her birisi bürhan-ı kat’î ile müberhendir.

Said Nursî