BİRİNCİ MESELE

   Enbiya-i sâlifînde nübüvvete medar ve esas tutulan noktalar ve onların ümmetleriyle olan muameleleri hakkında –yalnız zaman ve mekânın tesiriyle bazı hususat müstesna olmak şartıyla– yapılacak tam bir teftiş ve kontrol neticesinde, Hazret-i Muhammed aleyhissalâtü vesselâmda daha ekmel, daha yükseği bulunmakta olduğu tahakkuk eder. Binaenaleyh, nübüvvet mertebesine nail olanların heyet-i mecmuası mucizeleriyle vesair ahvalleriyle, lisan-ı hâl ve kaal ile, nev-i beşerin sinn-i kemale geldiğinde “üstadü’l-beşer” ünvanını taşıyan Hazret-i Muhammed aleyhissalâtü vesselâmın sıdk-ı nübüvvetine ilân-ı şehadet etmişlerdir. O Hazret de (a.s.m.) bütün mucizeleriyle Sâniin vücud ve vahdetini nurlu bir bürhan olarak âleme ilân etmiştir.

İKİNCİ MESELE

   O zatın (a.s.m.) evvel ve ahir bütün ahval ve harekâtı nazar-ı dikkatten geçirilirse, her bir hareketi, her bir hâli, harikulâde değilse de, onun sıdkına delâlet eder. Ezcümle, “Gâr” meselesinde, Ebu Bekiri’s-Sıddık ile beraber halâs ve kurtuluş ümidi tamamıyla kesildiği bir anda   لاَ تَخَفْ اِنَّ اللّٰهَ مَعَنَا   “Korkma, Allah bizimle beraberdir.” diye Ebu Bekiri’s-Sıddık’a verdiği teselli ve tavk-ı beşerin fevkinde bir ciddiyetle, bir metanetle, bir şecaatle, havfsız, tereddütsüz gösterdiği vaziyet, elbette sıdkına ve nokta-i istinadı olan Hâlikına itimad ettiğine güneş gibi bir bürhandır. Kezalik, saadet-i dâreyn için tesis ettiği esaslarda, isabet etmiş olduğu ve izhar ettiği kavaidin hakikatle muttasıl ve hakkaniyetle yapışık olduğu, bütün âlemce mazhar-ı kabul ve tasdik olmuş ve olmaktadır.

   İhtar: O zatın (a.s.m.) ahval ve harekâtı birer birer, yani tek tek onun sıdk ve hakkaniyetini gösterirse, heyet-i mecmuası onun sıdk-ı nübüvvetine öyle bir delil olur ki, şeytanları bile tasdike mecbur eder.

ÜÇÜNCÜ MESELE

O zatın (a.s.m.) sıdk-ı nübüvvetini yazıp tasdik eden birkaç sahife vardır. Şimdi o sahifeleri okuyacağız.