بِنُورِهِمْ  ’deki harf-i cer olan (  ب  ),  nur ve ziyanın bir daha avdet etmemesine işarettir. Çünkü,    ذَهَبَ اللّٰهُ بِنُورِهِمْ  ’in manası, “Allah onların nurlarını götürmüştür.” Malumdur ki, Allah’ın aldığı bir şeyi kimse reddedemez.   نُورٌ   ünvanı ise, sırat üstündeki hallerini andırır. İhtisası ve hasrı ifade eden   نُورٌ  ’un   هُمْ   zamirine olan izafesi, onların şiddet-i teessürlerine işarettir. Zira halkın ateşleri yanarken bir insanın ateşi sönse, o insan çok müteessir olur.

    وَتَرَكَهُمْ فِى ظُلُمَاتٍ لاَ يُبْصِرُونَ   : Harf-ı atıf olan (  و  ) onların iki zararı cem’ etmiş olduklarını ifade ediyor: Birisi, ziyalarının selb edilip söndürülmesidir. İkincisi ise, zulmetin onlara ilbas edilip giydirilmesidir.   تَرَكَ   ünvanı ise, onlar ruhsuz bir cesed, içsiz bir kabuk hükmünde olduklarından, bu gibilerin hâli onlardan alâkayı kesip, bütün bütün terk edilmelerine delâlet eder.   فىِ   edatının ifade ettiği zarfiyetten anlaşılır ki; zulmetin şiddetinden onların nazarında her şey ademe gitmiş, yalnız zulmet kalmıştır. Onlar da, dehşetlerinden o zulmeti kendilerine kabir yapmışlar ve içine girip gizlenmişlerdir.

    ظُلُمَاتٍ   : Bu kelimenin cem’ sigasıyla zikri ise, gecenin karanlığı ile beraber bulutların zulmetinden, onların ruhlarında yeis ve havfın yerlerinde vahşet ve dehşet ve zamanlarında sükûn ve sükûnetiyle hasıl olan zulmetler gibi türlü türlü zulmetler vücuda gelmişlerdir.    ظُلُمَاتٍ   kelimesindeki tenkir ise, o gibi zulmetlerin emsalini görmediklerinden, kendilerince meçhul ve ülfet edilmemiş birtakım zulmetler olduğuna işarettir. 

    لاَيُبْصِرُونَ   cümlesi, musibetlerin en büyüğünü gösterir. Zira gözü görmeyen adam pek çok belâlar çeker. Gözlerini kaybedenler pek gizli musibetlerin elemlerini daima çekiyorlar.