السُّفَهَآءُ  ’daki elif ve lâm hükmün malumiyetine ve kemaline işarettir. Yani, onların sefaheti malumdur. Ve sefahetin son sistemi onlardadır. 

    وَلٰكِنْ لاَ يَعْلَمُونَ   cümlesinde üç işaret vardır:

   Birincisi: Hakkı bâtıldan, iman mesleğini nifak mesleğinden temyiz etmek ancak ilim ve nazar ile olur. Fakat, yaptıkları fitne ve fesadları zâhir olduğu için, edna bir şuuru olan farkında olur. Buna binaen, Kur’an-ı Kerim birinci ayeti   وَ لٰكِنْ لاَيَشْعُرُونَ   ile zeyillendirmiştir.

   İkincisi:   لاَيَعْلَمُونَ   gibi, ayetlerin sonunda zikredilen   اَفَلاَ تَتَذَكَّرُونَ  *   اَفَلاَ يَتَدَبَّرُونَ  *   اَفَلاَ يَعْقِلُونَ    gibi cümleleriyle, İslâmiyetin akıl, hikmet ve mantık üzerine müesses olduğuna işaret etmiştir ki, İslâmiyeti her bir akl-ı selimin kabul etmesi, İslâmiyetin şanındandır.

   Üçüncüsü: Onlardan i’raz etmek ve onlara itimat etmemek lazımdır. Çünkü cehillerini bilmediklerinden, nasihatin onlara tesiri olmuyor. 

وَاِذَا لَقُوا الَّذِينَ اٰمَنُوا قَالُوآ اٰمَنَّا وَاِذَا خَلَوْا اِ لٰى شَيَاطِينِهِمْ قَالُوآ اِنَّا مَعَكُمْ اِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ 

 اللّٰهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِى طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ

   İstihza ve istihfaf gibi, münafıkların dördüncü cinayetlerini beyan eden şu ayetin fesad, ifsad, tesfih gibi sebkat eden cinayetlerine atfını iktiza eden aynı münasebetle bu ayetin mealiyle mâkablinin meali arasında irtibat ve intizam hasıl olmuştur.

   Bu ayetin cümleleri arasındaki vech-i irtibata gelince:

   İnsanın musibet ve elemlere karşı nokta-i istinadı ve ihtiyaç ve emellerini tesviye için nokta-i istimdadı olan imanın üç hassası vardır: