Bir İhtar:

   Her bir âyetin müteaddid manaları vardır. Hem her bir mana küllîdir. Her asırda efradı bulunur. Bahsimizde bu asrımıza bakan yalnız mana-yı işarî tabakasıdır. Hem o küllî manada, asrımız bir ferttir. Fakat hususiyet kesbetmiş ki ona tarihiyle bakar. Ben dört senedir, bu harbin ne safahatını ve ne de neticelerini ve ne de sulh olmuş olmamış bilmediğimden ve sormadığımdan, bu kudsî surenin daha ne kadar bu asra ve bu harbe işareti var, diye daha onun kapısını çalmadım. Yoksa bu hazinede daha çok esrar var olduğu, Risale-i Nur’un eczalarında hususan Rumuzat-ı Semaniye Risalelerinde beyan ve ispat edildiğinden onlara havale edip kısa kesiyorum.

   Hatıra gelebilen bir sualin cevabıdır:

   Bu lem’a-i i’caziyede, baştaki   مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ   da hem   مِنْ   hem,   شَرِّ   kelimeleri hesaba girmesi ve âhirde   وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ   yalnız   شَرِّ   kelimesi girmesi,   وَمِنْ   girmemesi ve   وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ   ikisi de hesap edilmemesi gayet ince ve latîf bir münasebete îma ve remiz içindir. Çünkü halklarda, şerden başka hayırlar da var. Hem bütün şer herkese gelmez. Buna remzen, bazıyeti ifade eden   مِنْ  ve  شَرِّ   girmişler. Hâsid, hased ettiği zaman bütün şerdir. Bazıyete lüzum yoktur. Ve   اَلنَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ   remziyle, kendi menfaatleri için küre-i arza ateş atan üfleyicilerin ve sihirbaz o diplomatların tahribata ait bütün işleri ayn-ı şerdir diye, daha   شَرِّ   kelimesine lüzum kalmadı.

   BU SUREYE AİT BİR NÜKTE-İ İ’CAZİYENİN HAŞİYESİDİR:

   Nasıl bu sure, beş cümlesinden dört cümlesi ile bu asrımızın dört büyük şerli inkılablarına ve fırtınalarına mana-yı işarî ile bakar; aynen öyle de dört defa tekraren   مِنْ شَرِّ   –şedde sayılmaz– kelimesiyle âlem-i İslâm’ca en