alâkadar ve binler mesele kuvvetinde olan bir ders-i umumîde binler defa tekrar edilse, yine lüzum var ve celâlli bir îcaz ve cemalli bir i’caz-ı belâgattır. Hem meselâ, Kur’an’ın hakiki ve tam, bir nevi münacatı ve Kur’an’dan çıkan bir çeşit hülâsası olan Cevşenü’l-Kebir namındaki münacat-ı Peygamberîde (a.s.m) yüz defa

سُبْحَانَكَ يَا لَا اِلٰهَ اِلَّا اَنْتَ الْاَمَانُ الْاَمَانُ خَلِّصْنَا وَ اَجِرْنَا وَ نَجِّنَا مِنَ النَّارِ

cümlesinin tekrarında, tevhid gibi kâinatça en büyük hakikat ve mahlukatın rububiyete karşı tesbih ve tahmid ve takdis gibi üç muazzam vazifesinden en ehemmiyetli bir vazifesi ve şekavet-i ebediye den kurtulmak gibi nev-i insanın en dehşetli meselesi ve ubudiyet ve acz-i beşerin en lüzumlu neticesi bulunması cihetiyle binler defa tekrar edilse, yine azdır.

   İşte, tekrarat-ı Kur’aniye bu gibi esaslara bakıyor. Hattâ, bazen bir sahifede, iktiza-i makam ve ihtiyac-ı ifham ve belâgat-ı beyan cihetiyle yirmi defa sarihan ve zımnen tevhid hakikatini ifade eder. Değil usanç, belki kuvvet ve şevk verir. Risale-i Nur’da, tekrarat-ı Kur’aniye ne kadar yerinde ve münasip ve belâgatça makbul olduğu, hüccetleriyle beyan edilmiş.

   Kur’an-ı Mucizü’l-Beyanın Mekke sureleriyle, Medine sureleri belâgat noktasında ve i’caz cihetinde ve tafsil ve icmal vechinde birbirinden ayrı olmasının sırrı ve hikmeti şudur ki: Mekke’de, birinci safta muhatap ve muarızları Kureyş müşrikleri ve ümmîleri olduğundan, belâgatça kuvvetli bir üslub-u âlî ve î’cazlı, mukni, kanaat verici bir icmal ve tesbit için tekrar lâzım geldiğinden, ekseriyetle Mekkiye sureler erkân-ı imaniyeyi ve tevhidin mertebelerini gayet kuvvetli ve yüksek ve i’cazlı bir îcaz ile tekrar edip ifade ederek, mebde ve meadi, Allah’ı ve ahireti, değil yalnız bir sahifede, bir ayette, bir cümlede, bir kelime, belki bazen bir harfte ve takdim-tehir ve tarif ve tenkir ve hazf ve zikir gibi heyetlerde öyle kuvvetli isbat eder ki, ilm-i belâgatın dâhi imamları hayretle karşılamışlar. Risale-i Nur ve bilhassa Kur’an’ın kırk vech-i i’cazını icmalen isbat eden Yirmi Beşinci Söz zeyilleriyle beraber ve Kur’an’ ın nazmındaki vech-i i’cazı