saadet-i ebediyeyi cin ve inse müjdeliyorlar. Ve ehl-i dalâlet için Cehennem bulunduğunu haber verip ilân ediyorlar ve iman edip şehadet ediyorlar.

   Ey Kadîr-i Hakîm! Ey Rahman-ı Rahîm! Ey Sâdıkü’l-Va’dü’l-Kerîm! Ey izzet ve azamet ve celâl sahibi Kahhar-ı Zülcelâl! Bu kadar sadık dostlarını ve bu kadar vaadlerini ve bu kadar sıfat ve şuunatını tekzib edip, saltanat-ı rububiyetinin kat’î mukteziyatını ve sevdiğin ve onlar dahi Seni tasdik ve itaatle kendilerini Sana sevdiren hadsiz makbul ibadının hadsiz dualarını ve davalarını reddederek, küfür ve isyan ile ve Seni va’dinde tekzib etmekle, Senin azamet-i kibriya na dokunan ve izzet-i celâline dokunduran ve ulûhiyetinin haysiyetine ilişen ve şefkat-i rububiyetini müteessir eden ehl-i dalâlet ve ehl-i küfrü, haşrin inkârında tasdik etmekten yüz bin derece mukaddessin! Ve hadsiz derece münezzeh ve âlisin! Böyle nihayetsiz bir zulümden, bir çirkinlikten Senin nihayetsiz adaletini ve cemalini ve rahmetini takdis ediyorum!   سُبْحَانَهُ وَ تَعَالٰى عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبٖيرًا   ayetini vücudumun bütün zerratı adedince söylemek istiyorum! Belki Senin o sadık elçilerin ve o doğru dellâl-ı saltanatının –hakkalyakîn, aynelyakîn, ilmelyakîn suretinde– Senin uhrevî rahmet hazinelerine ve âlem-i bekada ihsanatının definelerine ve dâr-ı saadette tamamıyla zuhur eden güzel isimlerinin harika güzel cilvelerine şehadet, işaret, beşaret ederler. Ve bütün hakikatlerin mercii ve güneşi ve hâmisi olan Hak isminin en büyük bir şuaı, bu hakikat-ı ekber-i haşriye olduğunu iman ederek, Senin ibadına ders veriyorlar.

   Ey Rabbü’l-enbiya ve’s-sıddıkîn! Bütün onlar; Senin mülkünde, Senin emrin ve kudretin ile Senin irade ve tedbirin ile, Senin ilmin ve hikmetin ile musahhar ve muvazzafdırlar; takdis, tekbir, tahmid, tehlil ile küre-i arzı bir zikirhane-i âzam, bu kâinatı bir mescid-i ekber hükmünde göstermişler. Ya Rabbi ve ya Rabbe’s-semavati ve’l-aradîn! Ya Hâlikı ve ya Hâlik-ı Küll-i Şey! Gökleri yıldızlarıyla, zemini müştemilâtıyla