Hizbü'l-Kur'ân
NEML SÛRESİ
And olsun ki, Davud’a ve Süleyman’a bir ilim verdik. On-lar da: “Bizi mümin kullarının bir çoğundan üstün kılan Al-lah’a hamdolsun,” dediler.
(Hakimiyet ve peygamberlik konusunda) Süleyman, Davud’a mirasçı oldu ve dedi ki: “Ey insanlar, bize kuşların dili öğretildi ve bize her şeyden verildi. Doğrusu bu apaçık bir lütuftur.
Cinlerden, insanlardan ve kuşlardan oluşan ordular Süley-man’ın huzurunda bir araya toplandı. Hepsi birlikte düzenli şekilde sevkediliyordu.
Karınca vadisine geldiklerinde karıncalardan biri şöyle de-di: “ Ey karıncalar, yuvalarınıza girin.Ta ki, Süleyman ve ordusu farkında olmayarak sizi ezmesin.
Karıncanın bu konuşması üzerine Süleyman gülümseyerek şöyle dedi: “Ey Rabbim, bana, anne ve babama verdiğin ni-metlere karşı şükredeyim ve razı olacağın salih amellerde bulunmayı kalbime ilham eyle ve rahmetinle beni salih kullarının arasına dahil eyle.”
(Süleyman) kuşları araştırdıktan sonra şöyle dedi:” Hüdhüd’ü neden görmüyorum, yoksa kayıplara mı karıştı?”
Ya bana apaçık bir delil getirir veya onu şiddetli bir azapla cezalandırırım ya da onu boğazlarım.
Çok geçmeden Hüdhüd çıkageldi ve; “Ben, senin bilmedi-ğin bir şeyi öğrendim. Sebe’den sana kesin bir haber getirdim,” dedi.
Orada kendilerine hükümdarlık eden, her şeyin kendisine sunulduğu ve büyük bir tahta sahip olan bir kadın buldum.
Onun ve kavminin Allah’tan gayri, güneşe secde ettiklerini gördüm. Şeytan onlara, yaptıklarını süslü gösterip onları doğru yoldan alıkoymuş, bu yüzden doğru yolu bulamıyorlar.
(Şeytan bunu) göklerde ve yerde gizli olanı açığa çıkaran; gizlediğinizi ve açıkladığınızı bilen Allah’a secde etmesinler, diye yapmış.
Oysa, büyük arşın sahibi olan Allah’tan başka ilâh yoktur,.
