On­lar­dan bi­ri ve­ya her iki­si se­nin ya­nın­da yaş­la­nır­sa on­la­ra “Öf” bi­le de­me, on­la­rı azar­la­ma, on­la­ra gü­zel söz söy­le. On­la­ra acı­ya­rak al­çak gö­nül­lü­lük ka­na­dı­nı ger ve de ki: “Rab­bim! Kü­çük­lü­ğüm­de on­lar be­ni na­sıl ye­tiş­tir­miş­ler­se, şim­di de sen on­la­ra (öy­le) mer­ha­met et!” Rab­bi­niz si­zin içi­niz­de­ki­ni çok da­ha iyi bi­lir. Eğer siz sa­lih olur­sa­nız, mu­hak­kak ki O, kö­tü­lük­ten yüz­ çe­vi­re­rek ken­di­si­ne yö­ne­len­le­ri son de­re­ce ba­ğış­la­yı­cı­dır. (İs­ra Su­re­si: 23-25)